Ρ
αιβοϊπποποδία είναι μια παραμόρφωση του άκρου ποδός που εμφανίζεται με την γέννηση ενός παιδιού. Ο άκρος πόδας του παιδιού έχει χαρακτηριστική εμφάνιση με προσαγωγή του πρόσθιου πόδα (πόδι πρoς τα μέσα), ραιβότητα του οπίσθιου πόδα, κοιλοποδία και ιπποποδία. Είναι η πιο συχνή παραμόρφωση των οστών και των αρθρώσεων του ποδιού σε νεογέννητα με συχνότητα εμφάνισης περίπου 1 στα 1000 μωρά. Συνήθως διαγιγνώσκεται πριν την γέννηση του παιδιού κατά την υπερηχογραφική παρακολούθηση της κύησης αλλά όχι συχνά πριν την 16η εβδομάδα κύησης.
Η ραιβοϊπποποδία αποτελεί γενετική διαταραχή χωρίς να είναι γνωστά τα ακριβή αίτια. Η πιθανότητα γoνείς με παιδί με την παραμόρφωση να αποκτήσουν ένα δεύτερο παιδί με ραιβοϊπποποδία υπολογίζεται σε 1:30.Είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι γονείς ότι ένα φυσιολογικό παιδί με ραιβοϊπποποδία εφόσον αντιμετωπιστεί από κάποιον ειδικό στην μέθοδο Ponseti, θα έχει ένα απολύτως λειτουργικό πόδι και μια φυσιολογική ζωή.
Η μέθοδος Ponseti αποτελεί την μέθοδο εκλογής στην θεραπεία της ραιβοϊπποποδίας και περιλαμβάνει χειρισμούς του ποδιού με σκοπό την διάταση των δύσκαμπτων συνδέσμων και τενόντων στην έσω, οπίσθια και πελματιαία επιφάνεια του άκρου ποδός. Έπειτα εφαρμόζεται κυκλοτερής γύψος από τα δάκτυλα του ποδιού μέχρι το ριζομήριο.
Η θεραπεία πρέπει να ξεκινήσει κατά την διάρκεια της 1ης ή 2ης εβδομάδας της ζωής λόγω της ευνοϊκής ελαστικότητας των ιστών σε αυτή την ηλικία που επιτρέπει ευκολότερη διόρθωση.
Στις περισσότερες περιπτώσεις η εφαρμογή 4 με 6 γύψων ανά εβδομάδα επαρκεί για την διόρθωση της παραμόρφωσης.Για να ολοκληρωθεί η διόρθωση της ραιβοϊπποποδίας χρειάζεται στις περισσότερες περιπτώσεις διατομή του Αχιλλείου τένοντα και εφαρμογή ενός τελικoύ γύψου για 3 εβδομάδες.
Μετά την αφαίρεση του τελευταίου γύψου, τοποθετείται ένας κηδεμόνας απαγωγής των ποδιών για την πρόληψη της υποτροπής. Ο κηδεμόνας τοποθετείται για 23 ώρες την ημέρα για τουλάχιστον 3 μήνες και στην συνέχεια κατά την διάρκεια του νυκτερινού και μεσημεριανού ύπνου για 3-4 χρόνια.Ετήσια παρακολούθηση χρειάζεται μέχρι τα 8-10 έτη για τον έλεγχο πιθανής μακροχρόνιας υποτροπής.
